Biologische modellen.
Het vervaardigen van een biologisch model is in aanvang vrijwel gelijk aan het maken van een
brons miniatuur.
We beginnen met het maken van een origineel in was, brengen hierop de vereiste huidstructuur
aan van (bij voorbeeld) een slakken soort, met zijn minuscule vouwtjes, gladde delen en
schubvormige randen langs de zool van het dier.
Als dit klaar is, wordt het negatief gegoten van silicone rubber.
* Zie onderaan s.v.p.
Stollen en uitharden van de silicone rubber duurt een paar uur, waarna het origineel uit het
negatief kan worden gehaald, vaak bij stukjes en beetjes.
Het negatief wordt vervolgens gevuld met een mengsel van polyester hars, harder en
aftintpasta.
Het gietstuk wordt dan bij kamertemperatuur in staat gesteld uit te harden.
(Denk er aan dat polyester hars het giftige styreen damp afgeeft).
Het uitharden van de hars duurt minimaal 24 uur. Als het model niet meer kleeft, kan het uit
het negatief worden gehaald. Na retoucheren met een Dremel mini-frees, wordt het met (de
hand en) olieverf geschilderd of met de air-brush en acrylverf. Na het drogen van de verf
wordt de slak met hoogglans vernis gespoten om de slijmlaag na te bootsen.
Het natuurlijke slakkenhuis wordt geplaatst en met twee componentenlijm op het model
bevestigd, waarna de slak in zijn nagebouwd biotoop kan worden geplaatst.
*Ook van vissen, kleine reptielen en amfibieën worden vaak biologische modellen gemaakt,
omdat genoemde diersoorten een gladde- of schubhuid hebben waarin hechtingen altijd
zichtbaar zouden blijven in een huidpreparaat.
In dat geval wordt van een vers dood of "op sterk water staand" dier een negatief in silicone
rubber gegoten.